Geluk…

Geluk…
als de spontane lach van een persoon
die onverwacht aanstekelijk wordt
en je begint te lachen
en je laat jezelf lachen
en je blijft lachen
zonder een rationele reden hiervoor.

Geluk…
als een ballon dat ontsnapt van haar kinderlijke handjes
en niemand weet naar waar het naartoe gaat.

Geluk
als de pijn in je arm bij het kloppen van eieren en suiker
als je het recept van oma voor het deeg volgt
van dat ene gebak van zondag
en dan…
het laten smelten in je mond…
met de ogen dicht…
en de lucht van die unieke textuur
laten herinneringen inblazen
van momenten van geluk
met je oma en haar kookkunst.

Geluk…
een onzichtbaar goed
tussen de mooie gestructureerde ervaringen van je curriculum.

Geluk dat we vinden in het hier en nu
in een schilderij dat aan de muur hangt,
in de zon die de hoeken van ons huis verlicht,
in een liedje dat aan ons gevoel hangt,
of als je thuis komt
met een zware dag achter de rug.

Geluk…
als een mooie plakkerige herinnering
van het gezicht van een kind
dat achter een suikerspin verborgen is.

Geluk…
als een reis zonder bestemming
maar met een doel: geluk.

Geluk
als het zien hoe je papa vertrekt
maar voelen hoe het voorbeeld van zijn leven
als een Bijbel
in de rekken van mijn hart blijft.

Geluk
dat gevangen wordt in een metafoor
om te ontsnappen
aan het einde van het gedicht.